Reimond Kimpe

(Gent 1885- 1970 Middelburg)

De Vlaming Reimond Kimpe (1885-1970) ves­tigde zich in 1918 in Middelburg. Hoewel hij de nadagen van de ‘Domburgse groep’ nog had kunnen meemaken, lijkt hij geen contact te hebben gehad met de kunstenaars rond Jan Toorop die er ‘s zomers bijeen kwamen. Toch zou hij bijna een halve eeuw de belangrijkste Zeeuwse schilder zijn.

Kimpe werd geboren in Gent. Daar studeerde hij af als civiel ingenieur, maar de techniek had niet zijn voorkeur. Hij ging verzen, verhalen en to­neelstukken schrijven, verkeerde in kunste­naars­kringen en kwam in contact met de schilders De Saedeleer, Minne, Van de Woestijne, De Smet en Permeke. Hij herkende zijn roeping: tekenen en schilderen. Kimpe koesterde nog een tweede ambitie: vechten voor de Vlaamse ontvoogding. Zoals vele andere flaminganten zag hij in 1914 in de binnen­vallende Duitse bezetter een bondgenoot in de strijd tegen de Franstalige overheersing. Wegens die houding werd Kimpe ver­oordeeld. Hij week tijdig uit naar Nederland en ging met zijn gezin in Middelburg wonen.

Vanaf dat moment gaf hij zich geheel over aan de schilder­kunst. Zijn vroege werk toont nog ver­­want­schap met het Vlaams expressionisme van Permeke. Kimpe toonde zich een sterk teke­naar en al vroeg lukte het hem zijn schilderijen een diep doorwerkende, gelaagde kleurstructuur mee te geven. Hij moet gegrepen zijn door zijn nieuwe woongebied, want gulzig stortte hij zich op de Zeeuwse havens, oude huizen, boeren, boerinnen en matrozen. Talrijk zijn zijn interpretaties van de haven en de zware, grote kerk van Veere. Binnen zijn hechte composities toonde hij zich vaak een romantisch schilder met een gevoelig, soms dramatisch kleurgebruik.

Kimpe kreeg snel erkenning. Ook buiten Zeeland werd de naam van de Vlaamse meester genoemd. Behalve in Middelburg expo­seerde hij onder an­dere in Amsterdam, Den Haag, Arnhem en Maastricht. Hij maakte reizen naar Frankrijk, Italië, Spanje en Tirol.

Bij het bombardement van Middelburg, op 17 mei 1940, werd zijn atelier getroffen en verbrandden meer dan tweehonderd van zijn doeken. 

Na een periode waarin Kimpe enige affiniteit had getoond met het magisch realisme, onderging zijn werk een sterke invloed van het kubisme. Er verschenen strakke lijnen in zijn composi­ties, voorstellingen van bloemen, stillevens of dieren werden doorsneden en met de achtergrond verbonden. Die ontwikkeling zette verder door, het spel van vaak rechte lijnen kreeg steeds meer het karakter van constructies. Het was alsof Kimpe’s ingenieursopleiding doorbrak in zijn schilderijen. Via de kunstenaar Otto van Rees - die overigens omstreeks 1903 al enkele zomers naar Domburg was gekomen - had Kimpe kennis gemaakt met het werk van constructivisten als Juan Torres Garcia, de oprichter van de Asocia­ción de Arte Constructivo in Montevideo.

In Kimpe’s latere werk verdwijnen de gedempte tonen naar de ach­tergrond en overheersen har­de­re, vaak bijna primaire kleuren. De typisch Zeeuw­se thema’s maakten plaats voor universele voorstellingen: abstracties en al dan niet geabstra­heerde menselijke figuren en portretten in een vaak raadselachtige omgeving. Hij klonk zijn romantische dromen in een constructi­vistisch frame. Dat maakt veel van zijn werken in zichzelf besloten. Hermetisch soms.

Reimond Kimpe is tot zijn dood in 1970 in Middelburg blijven wonen. Ooit omschreef hij zijn artistieke opvatting met de woorden: ‘Men moet de natuurvormen leren dromen, en dan maar wachten op de Speelman.’

Van de overige kunstenaars van wie dit jaar werk in de galerie Het Noorderlicht te zien is, moet Louis Heymans hier worden genoemd. Hij maakte enigszins verstilde werken, zoals een gezicht op Veere waarin een dromerig blauw overheerst. Louis Heymans was vele jaren teken­leraar in Middelburg. Al vroeg maakte hij zijn leerlingen deelgenoot van zijn diepe bewon­de­ring voor Picasso, in een tijd dat het werk van de Spaanse meester nog door velen werd verket­terd.

Belgian Painter who visited the dutch isle of Walcheren regularly. Self-taught painter, who used, ships, cityscapes, figures, landscapes and later on biblical subjects in his art. In style his works are very diverse, as he worked naturalistic, expressionistic, constructivistic and abstract. His figures are always styled in a powerful way and he had a favour for strong contrasts. Was a member of the artist’s societies ‘De Onafhankelijken’ and ‘St.-Lucas’ in Amsterdam. The Bonnefantenmuseum (Maastricht), Singer Museum (Laren) and Zeeuws Museum (Middelburg) organized solo-exhibitions of his work.

Belgische kunstenaar die met zekere regelmaat woonde en werkte op Walcheren. Autodidact, die schepen, stadsgezichten, figuren en later bijbelse taferelen gebruikte in zijn werk. Beoefende uiteenlopende stijlen, zowel naturalisme, expressionisme, constructivisme en abstract. Hij stileerde zijn figuren krachtig en had een voorkeur voor sterke contrasten. Was lid van ‘De Onafhankelijken’ en ‘St.-Lucas’ te Amsterdam.