Frans Smeers

(Brussel 1873-1960)

De Brusselse kunstenaar Frans Smeers (1873-1960) startte zijn opleiding als leerjongen bij een decorateur. Hij schreef zich vervolgens in bij de Académie des Beaux-Arts in de Belgische hoofdstad. In 1895 debuteerde hij als mede-oprichter bij de artistieke kring ‘Le Sillon’. Het streven van de kunstenaars was een tegenwicht te bieden tegen zowel het luministisch divisionisme, als tegen de literaire schilderkunst. Ze wilden het realisme herstellen of verder ontwikkelen.

Toch bleek in het begin van de twintigste eeuw dat niet alleen Smeers, maar ook zijn bentgenoten als Alfred Bastien (1873-1955), Armand Apol (1879-1950), Albert Pinot (1875-1962) en Maurice Wagemans (1877-1927), in hun landschappen de verworvenheden van het luminisme adapteerden. Ze werkten vooral in de openlucht in heldere, impressionistische toetsten. Vooral in zijn strandgezichten met figuren, waaronder in zijn Spelende Kinderen op het Strand, kan men Smeers’ kwaliteiten herkennen. Hij zette zijn blonde impressionistische schilderij in lichte kleuren op, in dunne verf, zodat dit het aspect heeft gekregen van een aquarel.

Van 1933 tot 1946 was Smeers aangesteld als leraar aan de academie van Brussel. Werk van hem bevindt zich onder andere in de musea van Brussel, Elsene en Gent.