Adri van Rooijen
"Venster III"
ADRI VAN ROOIJEN
Amsterdam 1936
VENSTER III
Brons
Hoogte: 80 cm. (incl. sokkel)
Oplage 3/8 (circe perdue)
Prijs: 4.700 euro
Venster
Een van de fascinerende eigenschappen van het menselijk lichaam is opvouwbaarheid en strekking. Dat heeft een organische reden: wij zijn allen ooit vanuit een opgevouwen positie door strekking uit het ei gekropen. De spanning in de moederbuik werd te groot....en hup!......daar gingen we!
Het interessante is voor mij dat in die strekking de opvouwbaarheid als potentie is bewaard gebleven. In het beeld "Venster" is geprobeerd dat tot uitdrukking te brengen.
Kijkend van opzij naar dat zich strekkende lichaam zien we, van onder naar boven: het onderbeen naar voren komen, het bovenbeen naar achteren gaan, het bekken naar voren, de borstkas naar achter, de bovenarm naar voren, de onderarm naar achter. Steeds een lichte knik in de gewrichten.
Kijkend van voren of van achteren naar dat zich strekkende lichaam, dan zijn ten gevolge van de lichte standbeenstand de assen door de gewrichten uít waterpas, van onder naar boven gaand, in steeds wisselende helling.
Bovendien gebeurt dit niet alleen ten opzichte van een waterpas vlak, maar ook in voor- en achterwaartse zin.
De betrekkelijke onrust van de in de gewrichten "gebroken" massa wordt opgeheven door het grote cirkelsegment dat de massa van het hele lichaam aan de speelbeenzijde begrenst en samenvat.
Deze doordachte structuur is daardoor vergelijkbaar met een vierstemmige fuga. Maar dit is een analytische benadering, zo kijken we er niet naar, maar we herkennen met één oogopslag de schoonheid van een jong vrouwenlijf.
Opvallend is de ruimte die door de armen wordt omvat en waar doorheen het hoofd de wereldruimte waarneemt. Toen ik het idee kreeg voor dit beeld ging juist onze3 jongste dochter uit huis om te gaan studeren, een goed vak te leren. Zij kroop uit het ei van de ouderlijke beslotenheid en vormde een eigen diafragma voor een nieuwe kijk op de buitenwereld.
Te zelfder tijd verzorgden mijn vrouw en ik mijn zeer oude ouders, hetgeen de bewegingsvrijheid van ons leven zeer beperkte. Tussen twee generaties ingeklemd als tussen deuk en bult - om het plastisch te zeggen - verlangde de middelste generatie zich vrij te maken. "Venster" is uitdrukking van ook dit verlangen.
Adri van Rooijen.